ข้าพเจ้าขอกล่าวอ้างข้อมูลจากการค้นคว้าถึง แนวคิดเกี่ยวกับคลื่นลูกที่ 4 ของดร.เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์ นักวิชาการและนักคิดระดับชาติ ในการกล่าวปาฐกในเรื่อง “คลื่นแห่งการเปลี่ยนของโลก” โดยต่อยอดแนวคิดของ Alvin Tofler (นักอนาคตวิทยาและผู้เขียนหนังสือ The Third Wave) โดยได้กล่าวถึงคลื่นทั้ง4ดังนี้
คลื่นลูกที่ 1 “สังคมเกษตรกรรม” ปัจจัยแห่งยุคคือที่ดิน ผู้นำทางสังคมหรือผู้นำแห่งยุคคือจอมพล ผู้กุมอำนาจทหารเพื่อปกป้องปัจจัย และหาปัจจัยใหม่ให้สังคมของตน ยุคนี้เป็นยุคที่พ่อค้าวานิช จะหลบซ่อนอยู่หลังทหาร
คลื่นลูกที่ 1.ยุคเกษตรกรรม
คลื่นลูกที่ 2 “สังคมอุตสาหกรรม” ปัจจัยแห่งยุคคือทุน เครื่องมือแห่งยุคได้แก่เครื่องจักร เครื่องกลต่างๆ หลังจากที่มีการคิดค้นสร้างเครื่องจักรไอน้ำ โลกเราก็เข้าสู่สังคมอุตสาหกรรม มีการสร้างถนน และสาธารณูปโภคต่างๆ การเดินทางไปมาหาสู่กันของคนมีมากขึ้นเนื่องจากการคมนาคมสะดวกขี้น ภาษาท้องถิ่นเริ่มมีบทบาทน้อยลง ในขณะที่ผู้คนหันมาเรียนรู้ที่จะใช้ภาษาสากล เพื่อง่ายและมีประสิทธิผลในสื่อสารระหว่างกันมากขึ้น ยุคนี้เป็นยุคที่ทหารจะซ่อนอยู่หลังนายทุน พ่อค้า นักธุรกิจ
คลื่นลูกที่ 2.ยุคอุตสาหกรรม
คลื่นลูกที่ 3 “สังคมแห่งข้อมูล” ปัจจัยแห่งยุคคือข้อมูล เครื่องมือแห่งยุคคือ IT สิ่งต่างๆ ในยุคนี้เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ผู้ที่เข้าถึงข้อมูลก่อนจะได้เปรียบในการแข่งขัน ตัวอย่างง่ายๆ เช่นใครที่รู้ก่อนว่าถนนจะตัดไปทางไหน ก็จะไปกว้านซื้อที่ดินแถบนั้นเพื่อเก็งกำไร ซึ่งผลตอบแทนสูงกว่าการลงทุนทำธุรกิจแบบดั้งเดิมหลายเท่าตัวเสียอีก หรือ การที่ Microsoft เติบโตแซงหน้า GE และ บริษัทรถยนต์เครื่องจักรยักษ์ใหญ่ในเวลาเพียงไม่กี่ปี เป็นต้น
คลื่นลูกที่ 3. ยุคสารสนเทศหรือข้อมูลข่าวสาร
คลื่นลูกที่ 4 “สังคมแห่งองค์ความรู้” ปัจจัยแห่งยุคคือความรู้ เครื่องมือแห่งยุคคือศาสตร์แขนงต่างๆ เช่น nanotechnology, biotechnology, pharmaceutical เป็นต้น เพื่อให้เห็นภาพได้ชัดเจน อาจารย์เกรียงศักดิ์ได้ยกตัวอย่างว่าปัจจุบันสหรัฐอเมริกามีประชากรเพียง 1% เท่านั้นที่เป็นสังคมของคลื่นลูกที่ 1 ประชากรถึง 70% นั้นอยู่ในคลื่นลูกที่ 4 และประชากรส่วนที่เหลืออยู่ในสังคมคลื่นลูกที่ 2 และ 3
คลื่นลูกที่ 4. ยุคเครือข่าย
จากแนวคิดนี้อาจมองได้ว่าในสังคมยุคคลื่นลุกที่4นี้ สิ่งที่จะส่งผลกระทบต่อชีวิตมนุษย์มากที่สุดคือ ความรู้และการศึกษา ซึ่งได้รับการเกื้อหนุนจากคลื่นลูกที่3 ซึ่งทำให้องค์ความรู้เข้าถึงตัวมนุษย์ได้ง่ายขึ้น นอกจากนี้แนวโน้มของการประเมินคุณค่าของคนท่ามกลางยุคคลื่นลูกใหม่นี้ อาจวัดกันที่ว่าใครเป็นผู้ที่สามารถดึงองค์ความรู้เหล่านี้มาใช้ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพมากกว่ากัน เพราะในเมื่อโอกาสในการเข้าถึงความรู้มรมากแล้วก็ขึ้นอยู่กับศักยภาพของคนว่าจะดึงมาใช้อย่างไร ในขณะที่คนที่ไม่อาจดึงองค์ความรู้มาใช้ได้ก็จะกลายเป็นคนที่ล้าหลังหรือสังคมมองอย่างด้อยคุณค่าในฐานะผู้ไม่อาจก่อให้เกิดผลประโยชน์ใดๆ หรือเป็นเพียงฐานให้ผู้ที่เหนือกว่าเหยียบขึ้นไปเท่านั้น
อ้างอิง http://www.learners.in.th/blog/naruebass-panich/462025 และ http://a2cds.blogspot.com/2011/02/4.html
นายธวัชชัย บุญมี บ.กจ.3/1
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น